Żył w latach 1792-1877, włoski architekt działający w Królestwie Polskim w latach 1819–1847, przedstawiciel klasycyzmu w architekturze. W 1811, po ukończeniu szkoły pijarskiej, wstąpił do Reggia Accademia delle Belle Arti del Disegno we Florencji, którą prawdopodobnie ukończył w 1816. W 1818 z inspiracji Stanisława Staszica rząd Królestwa Polskiego zwrócił się do rządu toskańskiego o skierowanie do Polski architekta. W związku z tym z początkiem 1819 przyjechał do Warszawy. Po dwudziestu siedmiu latach działalności w Polsce powrócił do Florencji. Twórczość architektoniczna Corazziego w latach 1819-1847 w Polsce odpowiada dwóm zasadniczym okresom przejawów myśli architektonicznej w szkole warszawskiej. Lata 1815-1830 obejmują okres ostatecznego kształtowania się form neoklasycznych, a lata 1831-1850 interpretacje tych form w atmosferze coraz bardziej rozkwitającego romantyzmu w sztuce. Najbardziej charakterystyczny dla Corazziego jest okres pierwszy, kiedy zarówno warunki, jak i tematy podejmowanych przez niego zadań były wyrazem programu polityki ministra Lubeckiego. Włoski architekt zaprojektował na terenie Warszawy i okolic około pięćdziesięciu założeń: Pałac Hołowczyca w Warszawie (1820); Pałac Towarzystwa Przyjaciół Nauk, tzw. Pałac Staszica (1820-1823); Pałac Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji (przebudowa Pałacu Mostowskich (1823-1824); Komora Wodna w Warszawie (1824-1825); Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie (1823-1825); Pałac Komisji Województwa Sandomierskiego w Radomiu (1825-1827); Budynek Poczty Polskiej w Siedlcach, dawniej austeria przy Trakcie Brzeskim (1827-1828); Pałac Ministrów Skarbu w Warszawie (1825-1830); Gmach Banku Polskiego i Giełdy w Warszawie (1825); Kamienica Jana Kulikiewicza w Warszawie (Al. Ujazdowskie 49, 1828-1829); Teatr Wielki w Warszawie z Salami Redutowymi (1825-1833); Budynek Muzeum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach (1826-1827 i 1835-1836); Pałacyk Śleszyńskich w Warszawie (1836); Pałac Rastawieckiego w Dołhobyczowie (1837); Gimnazjum Realne (1841); Gmach Gimnazjum Gubernialnego w Siedlcach, obecnie IV Liceum Ogólnokształcącego im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego (ul. Konarskiego 1, 1843-1844); Pomnik oficerów-lojalistów poległych w Noc Listopadową w Warszawie (1841); Liceum Ogólnokształcące im. C. K. Norwida w Radzyminie (1845); Pałac pod Karczochem w Warszawie; Dawny budynek teatru w Siedlcach.