Giovanni Cini

Giovanni Cini

Jan Cini ze Sieny , żył w latach 1490/1495-1565, włoski renesansowy architekt i rzeźbiarz, działający w Polsce od 1519 roku. Do  Rzeczpospolitej przybył najprawdopodobniej na zaproszenie króla Zygmunta I Starego. Początkowo pracował w zespole Bartolomeo Berrecciego na dworze Krakowie. W 1519 brał udział w pracach przy baldachimie nad grobowcem króla Władysława Jagiełły (katedra krakowska na Wawelu) oraz w latach 1524-1529, przy dekoracji ornamentalnej Kaplicy Zygmuntowskiej w na Wawelu. W latach 1529-1531 wyjechał do Sieny, a w 1562 do Włoch. Wraz z Filipem z Fiesole i Bernardino Zanobi de Giannotisem współtworzył spółkę architektoniczno-kamieniarska. Współpracował także z Janem Marią Padovano prawdopodobnie przy ołtarzu głównym w katedrze na Wawelu. Dzieła: nagrobek biskupa Stanisława Oleśnickiego w katedrze w Poznaniu (1543); nagrobek biskupa Konarskiego na Wawelu (1521); nagrobek biskupa Jana Lubrańskiego (1522) w katedrze w Poznaniu; brązowy nagrobek kanclerza Krzysztofa Szydłowieckiego (1533-36) w kolegiacie w Opatowie (wespół z Bernardino de Gianotis), fragmentem tego nagrobka jest tzw. Lament Opatowski arcydzieło nieznanego współpracownika Jana Ciniego; ołtarz zatorski (1521), którego kamienne fragmenty przechowują Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu; drewniany ołtarz z katedry krakowskiej na Wawelu (ok. 1550), obecnie w kościele parafialnym w Bodzentynie.