Architekt włoski pochodzący z Lugano (Szwajcaria), czynny w Rzeczypospolitej od 1595 roku. Od roku 1613 pełnił funkcje architekta nadwornego króla Polski Zygmunta III Wazy, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli wczesnego baroku rzymskiego. Był uczniem Carlo Maderny. Brał udział w obronie Smoleńska, podczas której został ranny. Pod koniec życia kierował przebudową królewskiej rezydencji w Łobzowie. Zmarł w 1644 roku. Dzieła: Odbudowa Zamku na Wawelu po pożarze w 1595; autor Schodów Senatorskich (1599-1602), Kościół św. św. Piotra i Pawła w Krakowie, proj. fasady (1610-1619) – być może Matteo Castelli także brał udział w budowie; przebudowa pałacu królewskiego w Łobzowie, Konfesja św. Stanisława i epitafium biskupa krakowskiego Marcina Szyszkowskiego w katedrze wawelskiej (1628-1630), mur z 3 bramami wokół katedry wawelskiej (1617-1619); kaplica Matki Bożej Piaskowej przy Kościele karmelitów na Piasku w Krakowie (1637-1641); Pałac letni Villa Regia w Warszawie (1637-1641); Kościół św. Marcina w Krakowie (1638-1644) i klasztor Karmelitanek Bosych przy ul. Grodzkiej; Synagoga Izaaka Jakubowicza w Krakowie (1638-1644); przebudowa klasztoru Norbertanek na Zwierzyńcu.