Henryk_Siemiradzki

Henryk Siemiradzki

Żył w latach 1834-1902, polski malarz, przedstawiciel akademizmu w sztuce europejskiej, jednakże w jego twórczości widoczny jest akademicki klasycyzm połączony z naturalizmem. Tematykę swych dzieł czerpał z sztuki i historii antycznej. Siemiradzki ukończył Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, był również członkiem wielu akademii europejskich. Jako dojrzał artysta malował monumentalne, teatralnie ujęte kompozycje. W 1872 wyjechał do Włoch. Zwiedził Wenecję, Florencję, Neapol, miał okazję zobaczyć wybuch Wezuwiusza, trafił w końcu do Rzymu, gdzie osiadł w pobliżu Placu Hiszpańskiego. W 1879 r. ofiarował obraz Pochodnie Nerona miastu Kraków jako pierwszy obraz do krakowskiego Muzeum Narodowego. Był autorem wielu obrazów, a także kurtyn Teatru Miejskiego w Krakowie (1894) i Teatru Wielkiego we Lwowie (1900). Wybrane dzieła: Amor i Psyche (1894, Lwowska Galeria Sztuki); Chrystus i jawnogrzesznica (1873, Muzeum Rosyjskie w Sankt Petersburgu); Chrystus i Samarytanka (1890, Lwowska Galeria Sztuki); Chrystus w domu Marii i Marty (1886, Ermitaż, Sankt Petersburg); Chrystus w domu Marii i Marty (1886, Lwowska Galeria Sztuki); Cyganka (1877, Lwowska Galeria Sztuki); Dirce chrześcijańska (1897, Muzeum Narodowe w Warszawie); Fryne na święcie Posejdona w Eleusis (1889, Państwowe Muzeum Rosyjskie, Sankt Petersburg); Krajobraz znad Świsłoczy (1873, Muzeum Narodowe w Krakowie); Kurtyna Teatru Miejskiego w Krakowie (1892-94, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie); Kurtyna Teatru Miejskiego we Lwowie (1899-1901, Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej); Kuszenie św. Hieronima (1886); Męczeństwo śś. Tymoteusza i Maury, jego żony (1885, Muzeum Narodowe w Warszawie); Nauczanie św. Piotra (1889, Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie); Nieukończony autoportret (po 1876, Muzeum Narodowe w Krakowie); Nimfa (1869, Lwowska Galeria Sztuki); Nimfy wodne (po 1880, Muzeum Sztuki, Riazań); Noc świętojańska (1892, Lwowska Galeria Sztuki); Odjazd z wyspy nocą (1890, Muzeum Narodowe w Warszawie); Orfeusz w podziemiach (ok. 1880 Lwowska Galeria Sztuki); Pochodnie Nerona (Świeczniki chrześcijaństwa) (1876, Muzeum Narodowe w Krakowie).