Żył w latach 1812-1887, pisarz, dziennikarz, tłumacz, działacz społeczno-polityczny, historyk, malarz. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim – najpierw medycynę, później literaturę. Redagował pisma, m.in. lwowskie „Hasło”, wileńskie „Athenaeum” oraz drezdeński „Tydzień”. W latach 1860-1887 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Podróżował po wielu krajach Europy, m.in. Włoszech, Francji, Szwajcarii, Belgii i Rosji. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę: poetycką, literacką, publicystyczną, naukową. Najważniejsze z nich to: Hymny boleści (1851), Miód kasztelański (1860), Polska w czasie trzech rozbiorów (1873–1875), Sztuka u Słowian, szczególniej w Polsce i Litwie przedchrześcijańskiej (1860),  Kartki z podróży 1858-1864 (1866).

***

Teksty autora:

1. Kartki z podróży #1
2. Kartki z podróży #2