Paulina_i_Ludwik_Górscy

Ludwik Górski

Żył w latach 1818-1908, publicysta, działacz społeczny kierunku zachowawczego i agronom. Uczył się w Kaliszu i Warszawie, studiów wyższych jednak nie podjął, z powodu śmierci ojca i konieczności opieki nad rodziną. Samodzielnie zdobył wykształcenie w dziedzinie ekonomii i agronomii, prowadził wzorowo gospodarstwo. W swej działalności publicystycznej na łamach „Roczników Gospodarstwa Krajowego” głosił konieczność stopniowego uwłaszczenia chłopów, uregulowania spraw serwitutowych i intensyfikacji gospodarki rolnej. Należał do grona inicjatorów i założycieli Towarzystwa Rolniczego (1856), był twórcą jego ustawy oraz doradcą prezesa A. hr. Zamoyskiego. Wraz z Zamoyskim odmówił poparcia dla reform Wielopolskiego, co było przyczyną rozwiązania Towarzystwa w r. 1861. Górski, należący do grona przywódców obozu „białych”, a po powstaniu styczniowym katolickiego stronnictwa konserwatywnego, uznawany jest za jednego z twórców programu pracy organicznej w Królestwie Polskim (różnego od zgłoszonego przez warszawskich pozytywistów) oraz najwybitniejszego jego realizatora. Od 1862 działał w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, którego prezesem został w r. 1890. Był fundatorem, donatorem i kuratorem wielu stowarzyszeń dobroczynności i domów miłosierdzia oraz założycielem konserwatywnego dziennika „Słowo”. W uznaniu zasług Górski uhonorowany został krzyżem kawalerskim Orderu Piusa IX oraz doktoratem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

***

Teksty autora:

  1. Listy o Rzymie do Antoniego Edwarda Odyńca