Urodzony ok. 1570 r., zmarł ok. 1609, pisarz polityczny i podróżnik. Wychowany przez matkę Barbarę Lubomirską i przez stryja Stanisława Palczowskiego, w rodzinie wyznania kalwińskiego. Palczowski wiele podróżował po Europie, zwiedził m.in. Niderlandy, Niemcy, Francję, Anglię i Włochy. Podczas pobytu w Padwie zetknął się ze swym krewnym Stanisławem Lubomirskim. W latach 1602-1604 podczas pobytu we Włoszech wydał dedykowaną Lubomirskiemu rozprawę Status Venetorumsive Brevistractatus de origine et vetustate Venetorum (1604), opartą na dziele historyka Wenecji Sabellica i opisie Wenecji autorstwa kardynała Contariniego. Ta rozprawa przynosiła podstawowe informacje o historii, ustroju, posiadłościach, sile militarnej i kontaktach z sąsiadami Wenecji. Najbardziej znany jest jednak z dzieła Kolęda moskiewska, wydanym w Krakowie w 1609 roku. Autor skierował swoje wywody do posłów i senatorów zbierających się na Sejm w Warszawie. Najważniejsze dzieła: Status Venetorumsive Brevistractatus de origine et vetustate Venetorum (1605); Kolęda moskiewska. (To iest, Woyny Moskiewskiey, Przyczyny Sluszne, Okazya pozadana, Zwyćięstwa nadźieia wielka, Państwa tam tego pożytki y bogactwa, nigdy nieoszacowane. Krotko opisane Przez Pawla Palczowskiego, z Palczowic, Szlachćica Polskiego (Kraków 1609); Wyprawa wojenna Króla Jego Mości do Moskwy da Bóg szczęśliwa, Rzeczypospolitej naszej pożyteczna (Wilno 1609).