Żył w latach 1464-1535, polski duchowny, dyplomata, humanista, bibliofil. Po studiach w Akademii Krakowskiej i w Bolonii uzyskał doktorat obojga praw (1498). Po powrocie do kraju objął stanowisko kanclerza królewicza Fryderyka Jagiellończyka i przyjął święcenia kapłańskie. W 1506 roku został sekretarzem królewskim. Przez szereg lat pełnił liczne funkcje na dworze królewskim. Piotr Tomicki należał do najważniejszych przedstawicieli polskiego renesansu. Studia we Włoszech i pobyt na dworze Jana Lubrańskiego, a także kontakty ze światłymi umysłami Europy, w tym z Erazmem z Rotterdamu, ukształtowały w nim humanistyczne zainteresowania. Do głównych zasług biskupa należał mecenat nad artystami oraz liczne fundacje. Na jego polecenie Stanisław Górski spisał Acta Tomiciana – zbiór dokumentów z czasów sprawowania przez Tomickiego urzędu podkanclerskiego, na Akademii Krakowskiej utworzył Katedrę Prawa Rzymskiego. Na polecenie Tomickiego wprowadzono w Krakowie wprowadził nauczanie greki i hebrajskiego. Najważniejsze dzieła: Ad serenissimum principem Sigismundum Augustum… epistola (1577); Akta dyplomatyczne (relacje z poselstw, pisma urzędowe, instrukcje, mowy, itp.) z lat 1507-1534, zebrane przez Stanisława Górskiego; wyd.: Acta Tomiciana, t. 1 (1852) – t. 16; Fragmenty korespondencji z lat 1526-1530, dot. sprawy tronu J. Z. Zapolyi na Węgrzech.