Żył w latach 1769-1847, duchowny, włoski filolog, badacz związków włosko-polskich. W latach 1796-1798 nauczał greckiego i retoryki, od 1801 był profesorem na Uniwersytecie w Pizie. Został zaproszony przez Komisję Wyznań i Oświecenia Królestwa Polskiego by w latach 1817-1822 wykładać literaturę na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie zamieszkał we Florencji. Zajął się badaniem relacji polsko-włoskich; został korespondentem naukowym gromadzącym materiały dotyczące historii i kultury Polski. Część z nich wysłał do Polski. W 1830 ponownie przybył do Polski, co opisał w publikacji pt. Viaggio in Polonia nellastate del 1830. Utrzymywał kontakty z największymi uczonymi, artystami i politykami polskimi ówczesnych czasów, m.in. z Zygmuntem Krasińskim, Fryderykiem Chopinem czy Joachimem Lelewelem. Najważniejsze dzieła: Esamecritico con documentii nediti della storia di Demetrio di Ivan Vasilievitch (1827); Sobesciade italiana e lettere militari (1830); Flosculi historiae Polonae, sparsi Pulaviis concelebrantes (1830).