Urodzony ok. 1536 r., zmarł w 1552, polski agent dyplomatyczny w Neapolu. Kształcony początkowo przez krakowskiego profesora Wojciecha Węgrowskiego w dziedzinie retoryki dostał się na dwór podkanclerzego Jana Przerębskiego. Od 1555 roku dzięki stypendium studiował literaturę rzymską i grecką w Padwie, a następnie w Bolonii m.in. u F. Robortella; następnie studiował prawo kanoniczne, by 20 sierpnia 1565 roku w Bolonii otrzymać doktorat. Papież Pius V polecił nadać Kłodzińskiemu kanonię żmudzką. Został także sekretarzem podkanclerzego Padniewskiego. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika krakowskiego, by następnie na polecenie króla Zygmunta Augusta udać się ponownie do Włoch. Kłodziński pod zwierzchnictwem Hozjusza osiadł w Neapolu, gdzie zajmował się sprawami finansowymi polskiego króla oraz dyplomacją. Dzięki temu zyskał sobie sympatię i zaufanie polskiego monarchy. Pod koniec życia Kłodziński zrzekł się beneficjów kościelnych, jakie posiadał w Rzeczpospolitej na rzecz młodszego brata Macieja, porzucił stan duchowny i ożenił się z Włoszką.