Żył w latach 1689-1775, polski malarz barokowy, autor obrazów religijnych i portretów. Urodzony w rodzinie złotników, znalazł protektora w osobie F. M. Ossolińskiego, dzięki wsparciu którego od ok. 1711 roku studiował w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie. W trakcie nauki uzyskał nagrodę na papieskim Konkursie Klementyńskim. W 1731 wrócił do Polski. Tworzył cykle obrazów religijnych (m.in. dla kościoła oo. Pijarów w Krakowie, Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny w katedrze w Kielcach), portrety (m.in. Galeria wizerunków Ossolińskich na zamku w Liwie). Stylistycznie malarstwo Czechowicza posiadało cechy stylu późnobarokowego, operował jednak z wyczuciem kolorem, umiał konstruować obrazy. Po powrocie do kraju otworzył w Warszawie szkołę malarską. Wybrane dzieła: Wizja św. Antoniego; Zdjęcie z krzyża; Opieka Matki Boskiej nad Krakowem; Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny; Portret J. Ossolińskiego; Portret J. F. Sapiehy.