Żył w latach 1516-1574, pedagog, filolog, prawnik, wydawca. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W 1532 roku rozpoczął naukę na wydziale atrium Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał stopień bakałarza w 1535 roku, a magistra w 1539 roku. Wykładał literaturę rzymską, Cycerona, Horacego, Wergiliusza. W 1544 roku wyjechał do Włoch na około dwuletnie studia prawa kanonicznego oraz cywilnego. Po powrocie do Polski przez krótki czas przebywał w Krakowie, po czym przeniósł się do Prus. Poznawszy położenie uniwersytetów we Włoszech w swoim traktacie pedagogicznym pt. O szkołach, czyli akademiach, ksiąg dwoje szeroko rozwija pogląd o pożytku i doniosłości wychowania szkolnego oraz przedstawia środki, jakimi można by zaradzić upadkowi znaczenia szkół w Rzeczypospolitej. Marycjusz, który szczególnie cenił sobie pracę z młodzieżą ubolewał nad deprecjacją stanu nauczycielskiego w Polsce i znalazłszy sobie mecenasa porzucił praktykę pedagogiczną, a poświęcił się teorii. Najważniejsze dzieła: De scholis seu academiis libri duo (1551); Demostenes De pace oratio (1546); Demostenes Pro libertate Rhodiorum oratio (1547).