AugustynMirys.PortretPoetyKajetanaWęgierskiego.1772.ws

Tomasz Kajetan Węgierski

Żył w latach 1756-1787, polski uczony, poeta, badacz i podróżnik. Pierwsze nauki pobierał u jezuitów, w warszawskim Collegium Nobilium. Następnie otrzymał posadę kancelisty Departamencie Sprawiedliwości Rady Nieustającej, a wkrótce potem nadano mu tytuł szambelana Jego Królewskiej Mości. Węgierski był uczestnikiem obiadów czwartkowych organizowanych przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jako zdolny literat pisywał teksty dla „Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”. Węgierski wiele podróżował, zwiedził m.in. Włochy, Francję, Anglię, Amerykę Północną i Środkową, dotarł także na Martynikę. Przez dłuży okres czasu przebywał we Włoszech, od 1779 do 1781 roku pojawiał się w kolejnych miastach: Vicenzy, Padwie, Wenecji, Ferrarze, Rzymie, Wenecji, Florencji, Neapolu i Turynie. Wokół postaci poety i podróżnika panowała atmosfera skandalu i sensacji, ponieważ w sposób niezwykle gwałtowny i zdecydowany atakował wady i niesprawiedliwości swojego wieku oraz wysoko postawione na dworze osoby, w tym samego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nieliczne utwory Węgierskiego ukazywały się na łamach „Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”, jednak większość pozostała w rękopisach. Do najważniejszych dzieł należą: Mowa do Jego Królewskiej Mci miana w Collegium Nobilium S. J. od J. P. starościca korytnickiego (Wilno, 1784); Do JMci księdza Adama Naruszewicza S. J. o małym ludzi uczonych poważaniu. Oda starościca korytnickiego, „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1772 (1773) t. 7, cz. 1, s. 149-155; Bajki, parę ogł. „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”; Portrety pięciu Elżbiet bezstronnym pędzlem malowane i w dzień ich imienin darowane od przyjaznego osobom ich sługi (1776).