Żył w latach ok. 1570-1650, włoski malarz, jeden z głównych twórców malarstwa barokowego w Polsce. Do Polski sprowadził go Zygmunt III Waza w 1598 roku. Oficjalnie działalność Dolabelli w Krakowie notowana jest od 1600 roku. Po przybyciu do Rzeczpospolitej pełnił funkcję malarza królewskiego, następnie malował dla Władysława IV. W Krakowie ożenił się i spolonizował, w Polsce przeżył ponad pół wieku. Po przeniesieniu stolicy do Warszawy pozostał w Krakowie, malując głównie na zamówienia kościołów i klasztorów Dominikanów i Franciszkanów. Wpływ Tomasza Dolabelli na polskie malarstwo był ogromny, bowiem przeniósł do Polski doświadczenia malarstwa weneckiego, szczególnie w warstwie operowania kolorem i światłem, oddawania ruchu i kompozycji scen zbiorowych. W późnym okresie swej twórczości technika malarska Dolabelli ewoluowała, w związku z czym odchodził od rozwiązań włoskich na rzecz polskich tradycji malarskich. Jako artysta królewski Dolabella malował głównie obrazy historyczne, batalistyczne i alegoryczne do dekoracji komnat na Wawelu. Dzieła: Cudowny połów ryb; Aniołowie karmiący św. Dominika; Uczta Abrahama z Malchizedechem; Chrystus u Marii i Marty; Pustelnicy Paweł i Antoni; Cudowne rozmnożenie chleba i ryb; Uczta u Szymona.