Żył w latach 1862-1939, polski malarz i medalier. W latach 1882-1886 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (późn. Akademii Sztuk Pięknych) u Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Walerego Gadomskiego. W latach 1886-90 kontynuował studia w akademii w Wiedniu. Lata 1893-98 spędził w Petersburgu, studiując rzeźbę w tamtejszej akademii. Uczestniczył, odnosząc sukcesy, w dorocznych wystawach akademickich i uchodził za jednego z najbardziej płodnych rzeźbiarzy działających w tym czasie nad Newą. Pobyt Madeyskiego w Petersburgu przerywany był licznymi podróżami po ziemiach polskich, do Francji, Niemiec, Włoch. W 1898 roku Madeyski przeniósł się na stałe do Rzymu, gdzie z przerwami mieszkał do końca życia. W Rzymie rozwinął ożywioną działalność, włączając się aktywnie w życie tamtejszej Polonii artystycznej. Jego pracownia przy via Flaminia 36 uchodziła za rodzaj salonu artystycznego oraz „ambasadę polską” w Rzymie. W 1899 roku artysta zorganizował czytelnię polską w Caffe Greco przy via Condotti. Roztoczył opiekę nad Aleksandrem Gierymskim. Następnie Madeyski współorganizował pośmiertną wystawę jego obrazów Gierymskiego w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w 1902, a następnie wykonał (częściowo sam ponosząc koszta) grób z popiersiem artysty na cmentarzu Campo Verano w Rzymie. W uznaniu zasług dla Krakowa w 1908 roku uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Franciszka Józefa.