Edward_Okuń_-_Autoportret_1911

Edward Okuń

Żył w latach 1872-1945, malarz, ilustrator tworzący w nurcie secesyjnym. W latach 1890-1891 studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, następnie w 1891-1893 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Izydora Jabłońskiego. Później kontynuował naukę w Monachium i w Paryżu. Następnie wrócił do Monachium, ostatecznie jednak w 1898 roku osiadł na dłużej w Rzymie. Do Warszawy powrócił dopiero w 1921 roku. W latach 1925-1930 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Od 1898 przez 20 lat mieszkał w Rzymie, podróżował też do Sorrento, Amalfi, Capri, zwiedzał Wenecję, Padwę, Rawennę, Florencję i Sienę. Uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie oraz był współzałożycielem loży wolnomularskiej „Polonia”. Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim przeniósł się do Skierniewic, gdzie zginął w styczniu 1945 od przypadkowej kuli na ulicy.