Żył w latach 1756-1841, polski architekt, przedstawiciel klasycyzmu, teoretyk architektury, estetyk i główny budowniczy wojskowy Rzeczpospolitej. Dzięki wsparciu Stanisława Kostki Potockiego kształcił się we Włoszech. W 1785 wraz z Potockim odbył czteromiesięczną podróż po Włoszech zwiedzając m.in.: Neapol, Rzym i Bolonię. Od 13 sierpnia 1814 roku był członkiem Akademii Św. Łukasza w Rzymie, a od 11 marca 1817 do 18 sierpnia 1818 profesorem Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, działał w Warszawie (do 1825) i Krakowie, w 1827 wyjechał na stałe do Włoch. Twórczość Aignera reprezentuje dojrzały klasycyzm, inspirowany bezpośrednio przez wpływy włoskie wzbogacony później formami empiru, obok którego przebijał nurt romantyczny, będący wyrazem budzących się zainteresowań przeszłością narodu, a wyrażony głównie w formach neogotyckich lub wzbogaconych układach przestrzennych. Dzieła: Pałac w Przeworsku; Pałac w Olesinie (1782-1830), z udziałem Stanisława Kostki Potockiego, klasycystyczny; Pałac w Igołomi; Pałac w Zarzeczu; przebudowa zamku w Łańcucie; fasada kościoła w Międzyrzecu Podlaskim; Świątynia Sybilli, Dom Gotycki, park i kościół w Puławach; Pałac Marynki w Puławach; Kościół św. Aleksandra w Suwałkach; Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Żyrzynie; Nagrobek biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka w katedrze wawelskiej; Dworek w Cieszacinie Wielkim powiat jarosławski.