Żył w latach 1400-1444, biskup trydencki, dyplomata. Jako najmłodsze dziecko Siemowita IV i Agnieszki Olgierdówny przeznaczony był do stanu duchownego. W latach 1415-1422 podjął studia na Uniwersytecie Krakowskim na wydziale sztuk wyzwolonych. W 1422 król Władysław Jagiełło podjął nieskuteczną próbę osadzenia Aleksandra na biskupstwie poznańskim, jednak bez powodzenia. Rok później z nadania przez papieża Marcina V Mazowiecki objął biskupstwo położone na granicy Włoch i Niemiec ze stolicą w Trydencie. Dopiero wówczas zdecydował się przyjąć święcenia kapłańskie. Jako władca państwa biskupiego prowadził politykę niezależności, podjął także współpracę z Zygmuntem Luksemburczykiem w celu zapewnienia sobie niezależności i bezpieczeństwa Trydentu i o Państwa biskupiego, głównie ze strony Tyrolu i Wenecji. W trakcie sporu między papieżem, a soborem podczas obrad w Bazylei (osobiście uczestniczył w latach 1433, 1434 i 1442) biskup opowiedział się po stronie soboru. Oprócz nadania bogatych prebend, otrzymał od soboru również ważne misje dyplomatyczne, jednak wojna z Wenecją uniemożliwiła mu uczestnictwo na Sejmie Rzeszy odbytym w Norymberdze i Moguncji, czy podjęcie się próby rozjemstwa pomiędzy Austrią a Polską o tron czeski.