Urodził się ok. 1155-1160, zmarł w 1223, polski błogosławiony, biskup krakowski, kaznodzieja, kronikarz. Wydał w języku łacińskim Kronikę polską, składającą się z czterech ksiąg i obejmującą dzieje Polski od początku do 1260 roku. W latach 1167-1185 studiował nauki wyzwolone i prawo w Paryżu lub Bolonii. Jako biskup krakowski wziął udział w Soborze Laterańskim IV (1215), który miał charakter wybitnie reformistyczny. O soborze Wincenty zawiadomił swoje duchowieństwo i wiernych na synodzie w Sieradzu, gdzie przygotowano propozycje na sobór (1213). Na tym właśnie soborze wprowadzono obowiązek spowiedzi i Komunii wielkanocnej, obostrzono przepisy odnośnie małżeństwa, by nie dopuścić do konkubinatów, obostrzono przepisy dotyczące karności kościelnej, zwłaszcza celibatu duchownych, i ogłoszono nową krucjatę na rok 1217. Po powrocie do kraju Kadłubek energicznie wprowadzał w swojej diecezji uchwalone na soborze ustawy. Wincenty zmarł w Jędrzejowie 8 marca 1223 r. i został pochowany w prezbiterium klasztornego kościoła.