Henryk_Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz

Żył w latach 1846-1916, prozaik, jeden z najpopularniejszych pisarzy XX w., laureat literackiej Nagrody Nobla 1905 r. Od 1855 przebywał w Warszawie, 1866-1869 studiował prawo, do 1871 także w Szkole Głównej (Wydział Filologiczno-Historyczny) i na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1871 r. opuścił uczelnię nie zdając egzaminów końcowych. Jego kolegami byli m.in. Aleksander Głowacki (znany jako Bolesław Prus), Aleksander Świętochowski oraz Władysław Bełza. Jako dziennikarz Sienkiewicz nawiązał współpracę m.in. z „Przeglądem Tygodniowym”. W latach 1876-1878 pisarz przebywał jako korespondent „Gazety Polskiej” w Ameryce Północnej. Wielką popularność przyniosły mu relacje i reportaże z dalekich wędrówek do krajów pozaeuropejskich: Listy z podróży do Ameryki (1876-1878) oraz Listy z Afryki (1891-1892), szczególnie te pierwsze. Zawierały one bowiem obszerną relację o życiu amerykańskim, o osiągnięciach, ale i zagrożeniach, jakie za sobą niesie. W 1881 roku wyjechał do Wenecji, następnie przebywał w Warszawie i Lwowie, gdzie wygłosił szereg odczytów. Po raz kolejny Sienkiewicz powrócił do Włoch w 1886 roku w trakcie swojej podróży do Turcji, Grecji, Włoch i Hiszpanii. Z okresu pobytu w Italii pochodzi dzieło Z wrażeń włoskich, na który składa się szereg listów, w których Sienkiewicz opisuje włoskich krajobraz oraz zabytki. Najważniejsze wybrane dzieła: Trylogia: Ogniem i mieczem; Potop; Pan Wołodyjowski; Rodzina Połanieckich; Potop, Krzyżacy; Na polu Chwały; Wiry; W pustyni i w puszczy; Legiony; Listy z podróży do Ameryki (reportaże); Listy z Afryki (reportaże); Zagłoba swatem (sztuka sceniczna).

Teksty autora:

  1. Z wrażeń włoskich